Na skórze głowy znajduje się około 100 000 włosów, a przeciętna długość życia włosa wynosi od 4 do 7 lat. Przyjęto, że normą jest utrata do 80 włosów dziennie. Powyższe dane pokazują, że przeciętna osoba powinna mieć pełne włosy na głowie do późnej starości.
Łysienie nabyte dzieli się na pierwotne (bez bliznowacenia) i wtórne (z bliznowaceniem) oraz łysienie wywołane chemicznie. Najczęstszymi postaciami łysienia pierwotnego są łysienie plackowate i łysienie androgenowe u mężczyzn i kobiet.
Łysienie plackowate zaczyna się nagle, z pojedynczym okrągłym ogniskiem w pierwszym stadium. Zwykle pojawiają się nowe zmiany, skóra głowy może stać się całkowicie łysa lub włosy mogą nawet wypadać równomiernie. Łysienie plackowate może być spowodowane zaburzeniami gruczołów wydzielniczych, chorobą autoimmunologiczną, ogniskami zapalnymi, zaburzeniami psychosomatycznymi i innymi. Lekarz powinien znaleźć przyczynę i zalecić odpowiednie leczenie, które odwróci proces łysienia.
Bezpośrednimi przyczynami łysienia androgenowego są choroby włosów i skóry, które skutkują powstaniem i nieodwracalnością łysienia. Przyczyną mogą być urazy mechaniczne, oparzenia II i III stopnia, ciężki półpasiec, niektóre grzybice, choroby bakteryjne, toczeń rumieniowaty, liszaj płaski i inne. W takich przypadkach konieczne jest zidentyfikowanie choroby podstawowej i wdrożenie odpowiedniej terapii.
Chemiczne uszkodzenia włosów mogą być spowodowane zatruciem metalami ciężkimi: rtęcią, ołowiem, stosowaniem niektórych leków, antybiotyków, farb do włosów, amoniakiem i wieloma innymi.
Głównym problemem jest wypadanie włosów spowodowane czynnikami egzogennymi, dotyka około 70% osób. Czynniki endogenne to głównie genetycznie uwarunkowane zaburzenia hormonalne i metaboliczne. Z czynnikami egzogennymi spotykamy się w naszym codziennym życiu, zaliczają się do nich m.in.: nieodpowiednia dieta, zanieczyszczenie powietrza, promieniowanie słoneczne i stany napięcia emocjonalnego. Uszkadzają mieszki włosowe w różnym stopniu, co prowadzi do nadmiernej utraty włosów i łysienia. U osób z genetyczną predyspozycją do łysienia wpływ czynników egzogennych przyczynia się do zaostrzenia choroby.
Toksyczne działanie wyżej wymienionych czynników opiera się na uwalnianiu nadmiernej ilości wolnych rodników tlenowych w organizmie. Co prowadzi do tzw. stresu oksydacyjnego.
