Fizjologiczne wypadanie włosów jest naturalnym zjawiskiem występującym cyklicznie. W miejsce włosa który wypada odrasta nowy. Jest to tak zwany cykl włosowy, który przeciętnie w ciągu życia człowieka powtarza się od 20 do 40 razy. Na skórze głowy znajduje się około 100 000 włosów, a żywotność włosa wynosi średnio 4 do 7 lat. Za normę przyjęto wypadanie włosów do 80 dziennie. Z powyższych danych wynika, że statystyczny człowiek powinien mieć pełne owłosienie głowy do późnej starości.
W praktyce w różnym wieku spotykamy się z nadmiernym wypadaniem włosów oraz łysieniem. Wpływają na to czynniki endogenne i egzogenne. Głównym problemem jest utrata włosów spowodowana przez czynniki egzogenne, dotyczy to około 70% osób. Czynniki endogenne to głownie uwarunkowane genetycznie zaburzenia hormonalne i metaboliczne. Z czynnikami egzogennymi stykamy się w życiu codziennym, zaliczamy do nich, miedzy innymi: leki, środki chemiczne, nieodpowiednią dietę, kosmetyki, zanieczyszczenia atmosfery, promieniowanie słoneczne oraz stany napięcia emocjonalnego. Powodują one uszkodzenie w różnym stopniu mieszków włosowych, co prowadzi do nadmiernego wypadania włosów oraz łysienia. U osób z genetycznie uwarunkowaną skłonnością do łysienia działanie czynników egzogennych przyczynia się do nasilenia choroby.
Toksyczne działanie w/w czynników polega na wyzwalaniu w organizmie nadmiernej ilości wolnych rodników tlenowych. Prowadzi to do tak zwanego stresu oksydacyjnego.