Łysienie androgenowe

Na skórze głowy znajduje się około 100 000 włosów, a żywotność włosa wynosi średnio 4 do 7 lat. Za normę przyjęto wypadanie włosów do 80 dziennie. Z powyższych danych wynika, że statystyczny człowiek powinien mieć pełne owłosienie głowy do późnej starości.

Łysienie nabyte dzielimy na pierwotne (nie zabliźniające) i wtórne (zabliźniające) i spowodowane działaniem substancji chemicznych. Najczęstszą formą łysienia pierwotnego jest łysienie plackowate oraz łysienie androgenowe u mężczyzn i kobiet.

Łysienie plackowate rozpoczyna się nagle, w pierwszym etapie powstaje pojedyncze okrągłe ognisko. Zwykle pojawiają się nowe ogniska może też dojść do całkowitego wyłysienia skóry głowy lub ogólnej równomiernej utraty włosów. Przyczyny łysienia plackowatego mogą być zaburzenia gruczołów wewnątrz wydzielniczych autoagresja ogniska zapalne zaburzenia psychosomatyczne i inne.  Lekarz powinien stwierdzenie przyczyny oraz zalecić adekwatne leczenie co powoduje cofnięcie łysienia.

Bezpośrednią przyczyną łysienia androgenowego są choroby włosów i skóry który skutkiem jest tworzenie się i nieodwracalność łysienia. Przyczyną mogą być urazy mechaniczne, oparzenia II i III stopnia, ciężkie postacie półpaśca, niektóre grzybice choroby bakteryjne, toczeń rumieniowaty liszaj płaski i inne. W takich przypadkach konieczne jest rozpoznanie choroby zasadniczej i wdrożenie odpowiedniej terapii,

Uszkodzenia chemiczne włosów mogą być spowodowane zatruciem metalami ciężkimi: rtęć ołów stosowaniem niektórych leków antybiotyków farby do włosów, amoniak, perhydrol i wiele innych.

Głównym problemem jest utrata włosów spowodowana przez czynniki egzogenne, dotyczy to około 70% osób. Czynniki endogenne to głownie uwarunkowane genetycznie zaburzenia hormonalne i metaboliczne. Z czynnikami egzogennymi stykamy się w życiu codziennym, zaliczamy do nich, miedzy innymi: nieodpowiednią dietę, zanieczyszczenia atmosfery, promieniowanie słoneczne oraz stany napięcia emocjonalnego. Powodują one uszkodzenie w różnym stopniu mieszków włosowych, co prowadzi do nadmiernego wypadania włosów oraz łysienie.  U osób z genetycznie uwarunkowaną skłonnością do łysienia działanie czynników egzogennych przyczynia się do nasilenia choroby.

Toksyczne działanie w/w czynników polega na wyzwalaniu w organizmie nadmiernej ilości wolnych rodników tlenowych. Prowadzi to do tak zwanego stresu oksydacyjnego.